Objective: The aim of the present study was to analyze patients who underwent facial nerve decompression.
Methods: A retrospective data analysis was performed on 15 patients operated between January 2005 and January 2015. All patients were evaluated with high-resolution temporal computed tomography, House-Brackmann grading system, and electrodiagnostic tools (electromyography or electroneurography).
Results: There were 8 female and 7 male patients with a mean age of 20.56 (range: 2 to 59) years. All of the patients underwent facial decompression surgery via a transmastoid approach.
Conclusion: Transmastoid approach in patients with facial nerve injuries within the first genu and the digastric ridge is appropriate, and the increase in the amplitude observed in the postoperative EMG records obtained from musculus orbicularis oculi may be considered as significant indicator of nerve recovery that occurs before clinical improvement.
Travmatik fasiyal paraliziye yönelik cerrahi: 15 hastanın analizi
Amaç: Bu çalışmanın amacı fasiyal sinir dekompresyonu yapılan hastaları analiz etmektir.
Yöntem: 2005 Ocak – 2015 Ocak tarihleri arasında cerrahi geçiren 15 hastanın verileri geriye dönük incelendi. Bütün hastalar yüksek rezolüsyonlu temporal tomografi, House-Brackmann derecelendirme sistemi, elektrodiagnostik testler elektromiyografi ya da elektronörografi) ile değerlendirilmifltir.
Bulgular: Çalışmaya yaş ortalaması 20.56 (aralık: 2–59) yıl olan 8 kadın ve 7 erkek hasta katılmıştır. Hastaların tümüne transmastoid yolla fasiyal dekompresyon uygulanmıştır.
Sonuç: Transmastoid yaklaşım fasiyal sinir birinci dirseği ve digastric ridge arasında hasar olanlarda uygun olmaktadır. Postoperatif elektromiyografi bulgularındaki orbikularis okuli kasındaki amplitüd artışı klinik iyileşme öncesinde sinirdeki iyileşmenin anlamlı indikatörü olarak bulunmuştur.